kır çiçeklerine konan arılar esas özünü emer
petekte balını bal yapmak için
umut özlem hasret yüreğimdeki sevgi
sarar tüm ruhumu sana olan aşkım
doyasıya sarmak ister kollarım seni
o çiçeğe konan arı misali
tüm benliğimde hissederek sıcaklığını biçim biçim


ruhumda öylesine dayanılmaz bir acı ki bu
tahmin edemezsin
nasılda yanıyor kavruluyor
senin sevdanla benim şu içim


tenin öylesine taze öylesine güzelki
hele o tatlı masum yüzün
bir tomurcuk yeni açılan gül sanki
söylemek bütün bunları anlatmak istiyorum
ama seni görünce titriyor her yanım
kalmıyor diyecek gücüm


ellerim sana dokunmak seni okşamak için
nasıl dayanılmaz bir istek duyuyor
sen tüm zerafetinle karşımda durduğun zaman
olmadığın görmediğim her ama her an
hep hayalinle yaşıyorum inan


ne kadar tatlı ne kadar hoş
seni düşünerek uykuya daldığım
gecelerden sonra gelen sabah
bir başka doğuyor doğaya her zamankinden
farklı gülümseyerek güneş
ve yayıyor tüm ışınlarını yeryüzünün her noktasına
bir siper oluşturuyor sanki gözlerine
seni görmek istercesine gizliceden


eminim hemde çok emin
sana olan seninle dolu duygularımdan
ve dahası senin o doyumsuz güzelliğinden
söyleyemiyorum belki bütün bunları çok istesemde sana
ancak dile getirebiliyorum bir bir dizelerimde
zannetme sakın ha sakın bu dizelerdeki duygularımı
ibarettir bir düzmeceden


kölecioğlu diyor sana olan duygularım
sanma düzmece
hepsi damla damla yüreğimden süzmece
ey yüreğimin sahibi gönlümün hakimi
olmasın bu sevda bu aşk bir bilmece

Ahmet kölecioğlu 1988