Tuna’nın kenarında,
Uğrak bir gece kafesinin müdavimleri değilizdir artık
Sen ondokuzuna girecek kadar yaşlanmışsındır
Bense, yirmiyedimle sana eşlik etmişimdir


Bir hastane odasında,
Seni ilk gördüğüm an
Durduğunu sandığım zaman,
Durmuştu da, biz yine de yaşamıştık



Herşey kötüye gidiyordu Anna
O çok sevdiğim;
Makyajsız gülümsemelerin azalıyordu

Sekiz nolu dairemdeki bütün sevişmelerimiz,
Dağınık bir yataktan başka
Hiçbir şey bırakmıyordu bize


Ve ölüyorduk
Hiç ölmeyeceğini düşünen tüm insanlar gibi
Biz de ölüyorduk Anna
Oysa biz;
Ateşe düştüğünde hemen eriyecek,
Şeffaf bir plastik de değildik elbet





Çok uzak bir şehre gerek yoktu Anna
İçten geçirilmiş bir ihanette,
yeterli bir uzaklıktı,gitmiş olmak için
Oysa; en çok annemi terketmiştim ben,
Şimdi ise en uzak seni terkediyordum



Anna!
Belki de beni her seferinde,
büyük bir merhametle kucaklamamış olsaydın
Senden uzağa da asla açılamazdım


Ve şimdi
Kurtarılabilir bir ölü adayı da yok elimizde,
Çıplak bedenlerimiz yeni cinayetlerimizden başka
Hiçbir kutsallık da sunmuyordu bize.


Ve ilk defa ruhlarımız ölüyordu Anna
Benim ki, yaşlı bir şehrin kaldırımlarında
Üstelikte başka kadınlarla
Senin ki ise benim göğüs aramda