0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
214
Okunma
günler günleri kovalıyor,
öyle acelesi var ki,
ne oynayacağını bilmeyen çocuklar gibi,
bir çemberin kadranından saatler dökülüyor,
ben elimdeki eski püskü kara naylon ömür çuvalına,
öyle bir sessizliğin sesini,
belkide hiçliğin hiçini,
ham meyveler gibi dolduruyorum,
ne kokar,
ne çürür,
ne köklenir,
öyle taş gibi bağrıma çöreklenir,
ben bir sabahı daha dünün elinden aldım,
bir fincana koydum,
balkonda bir eski koltuğa yaslandım,
öyle düşü düşe verdim,
aritmetik der ki iyileri topla,
çürükleri çıkart, elimde sıfırdan ufak eksiler kaldı,
ne günü yakalayabildim,
ne dünü uçurabildim,
kuşlar kuşlara göğü inleterek kahveye sigara ekledim…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (7)
