zamanı erteleyemenin ağırlığı ne zor
alışmak nasıl kutluysa ayrılık o kadar yıkıcı
vakti gelmişse lanetlemenin gereği yok
rengi soluk günlerin eteğinden sıyrılıp
dargınlığı öteleyip kaderin ellerine
teslimiyet şart


bitip tükenmeyen
gözyaşlarında ıslanmaktır ah! ayrılık


kim iyileştirecek
hançer saplanmış yüreği kim
hangi dil susturacak ağıtın ufalanmış dağlarını
hangi rüzgâr dağıtacak kırgınlığı
hangi ayna aydınlatacak
karanlığı


tıpkı ecel gibi gelip biçecek sevdayı ayrılık
için titrese yansa da pişmanlık fayda etmez
girdap burkaçlarına çoktan
düşmüştür aşk


sıyrıl matem giysilerinden sevgili
sakla gözyaşlarını içine keşmekeş dertlerini unut
nasıl dönerse dönsün dünya boş ver
hüzün çiçeklerini kökünden
söküp at savur
uzaklara


kabulleniş tek devasıdır ayrılığın
aşkı bir elvadaya bağışlamak ve unutmak
kalbin ölümü olsa da aldırma
üzülme sevgili


sevdiğim o gözlerini
bıraktım yabancı ellere kutlu olsun ayrılığımız sevgili
gelecek yıllara ve zindanlara





.........





ayşe uçar
26082024
05:04