Yüreğimin derin vadilerine
Düşünce tuzlu bulutlar
Aklım beynimi terk etti,
Koca bir tuvale çizilen
Kızıl ufuklara doğru
Kör kurşun hayaller peşinde.
Gönlümün kozasından çıkan
Kanatları kelepçeli kelebek
Konmak için bir lisyantus ararken
Yüzü dantel gibi bembeyaz
Sineklerin ve anıların hedefi olmayan


Boğanak camları yumruklar
İçeri girmek, çamura düşmemek için,
Gözlerine hapsolan
Kokusundan uyuyamayan
Yarasının kabuğu iyileşmeyen bir yüreğe doğru


Militan duyguların kurduğu merdivenle
Gökyüzüne ulaşmak imkânsız.
Martılarla süzülüp titreyerek
Utancı yutmak gerekir,
İpin iki ucunu bırakmadan çeken
İki kişi olduktan sonra


Renkleri tekrar canlanır dik yamaçların
Samimi pişmanlıkta
Ve kaybolur can gözünün pası,
Nihayet kar, ölü yaprakları gizler
Erimiş altın gibi parlayan

Seğmenoğlu