Üstü tozlu, gözleri yaşlı bir defter,
Sallanırdı o salıncakta.
Dedim ona ’’Ey defter, ne öğütlersin bana?’’
Doğruldu usulca...

’’Kimse, sararıp solmaz gül gibi,
İçinde merhamet olsa.
Kimse, gülüp eğlenemez,
Gözü kör olmasa.’’

’’İnsan mı ararsın?
O zaman git de salıncaklara bak...
Çünkü salıncağında defter olanlar,
Sandığından çok farklılar...’’

’’Dost mu ararsın?
Gözünü yükseklerden al da yere bak...
Çünkü en sadık dost,
Topraktan başkası değil...’’

’’Adalet mi ararsın?
Günahlarına bak...
Kendinde bulamıyorsan adaleti,
Dünyada arama boşuna.’’

’’Sevgi mi ararsın?
O zaman insanlara bak.
Bak ve sev...
Sev ki sevilesin.
Ama sen de haklısın...
İnsanın sevecek tarafı var mı ki?

’’Ne yapacağım diye mi sorarsın bana?
Sana kısaca anlatayım:
Neye bakıyorsan; neyi arıyorsan ara, bak...
Yeter ki beni arayıp bana bakma’’ dedi...

Öylece boş salıncak sallanırdı,
Defter olsa da olmasa da.
İnsan belki salıncakta sallanmazdı
Bir defteri olsa...
Yiğit Gümüş