Bana ellerini uzattın ve,
biran da çıkıp gittin.

Arkana baktığında bu gözler,
ağlıyordu senin gidişine.

Biliyor musun?
Artık sevmeyeceğim senin gibisini.

Farkında olmadan yüreğimi
sana kaptırmışım gülüyorum kendime.

Hani derler ya;
Ben senin için ölürüm.
Yalan bu sözler öğrendim ben.
Sadece boş laftan ibaretmiş.

Düşündüm de ne çok sevmiştim seni,
ne çok bağlanmıştım sana.
Düşüncelerimde türeyen aşk nağmelerimdin.
Kalemim seni yazmıyor ki artık,
yazmayacakta bundan böyle.

Bir tek seven yüreğin acısını,
ağlayan gözlerin çaresizliğimi haykıracak,
yok olan zavallı benliğimden.

Senin düşünmene izin veriyorum,
bundan böyle istediğini düşünebilirsin.

Ama; benden uzak kalarak bazı şeyleri anla,
beni benden çok sevdiğini anlamak içinde
tek çarem yok olmak.

Uzak diyarlara gidiyorum bu defa,
sensizken ben daha iyi olacağımı biliyorum.
Bilir misin bilmem seviyorum elimde değil.

Seni anlattığında bu yüreğim,
gözlerim ağlıyor,
ellerim üşüyor,
bedenim titriyor,
sen yaşamadın o yalnızlığı,
sen düşünmedin beni sen gibi,
sen hissetmedin benim sevgimi.

Olsun, sendin bende yadigar kalan,
kalbimi yasa boğan,
kalemimi yazdıran sensin.

Çık git artık benden,
görmek istemiyorum seni,
duymak istemiyorum sesini,
yaşamak istemiyorum nefesini.

Korkmuyorum artık seni kaybetmekten,
çünkü; sen zaten kaybolmuşsun benden,
GÜLE GÜLE MÜHÜR GÖZLÜM...


03/09/2011
15:40/cumartesi
yazan: şaire şebnem örs