İbrahim Yılmaz’a….



YEK


İlk masalımın satır aralarına
Çoğaldıkça eksilen
Yağmurlar biriktirmiştim...


DÜ


Dumanlı dumanlı ıslanıyor
Toprak ve şehrim
Çocuk düşlerimin hain müfrezesi
İliğime kadar kan donduran
Yönünü şaşırmış aşkı
Sıra sıra vuruyor yüzüme


İşte o aşkın hasretini
Öperek
Yırtık sayfanın ardına yazmak
K/olaydı bir zamanlar

Üç tane
Kuş
Çiçek
Böcek
Elif’i Elifine denk getirip
Bir de
Ekledin mi çaya parmak ucu
Sıcaklığını
Yaz babam yaz...


SE


Arada
Fransızca oynar
Fransızca çizerim
Löve aşka tövbekar
Onüç bana sitemkar
Kart elimde sopa
Hep dev yener bu oyunda


CİHAR


Sitem nazenin dokuzluk mermi
Sancısı
Ve
Kan kırmızı şarabın emeği
Yıkayıp geceyi
Bir anda
Şehri ölüler istila eder
Şarap yener yağmuru

İnce sazlar başlar masa boyu...

-Ki şarap en çok ten vakti
Güzeldir Güneş/ten
Yağmur en çok tan vakti
Güzeldir Aşk/tan
Bu şehirde hep yenen
Yıkar ölüleri-

O yüzdendir ki güzeldir bu şehrin ölüleri...


PENÇ


Kederin kederi var derler
Ki beter sadece imla klavuzu
Burçtan burca avazım
Siler atar beteri


ŞEŞ


Köftesini sevmediğim
Ortodoks bozması şehirden
Şaraba inat
Uzanır karafaki bardağı
Bağırır

"İbo/Can
Öldük mü
Olduk mu"

Ve
Savaşır meze altı şiirle

Öldük dese saza inat
Olduk dese aşka inat


Şimdi siz kalkıp
Yıkayın bu şehri

Tertemiz satıra inat ...