kadın !
yüreğin çocuk.
geç oldu,
artık gelsin sabah demen,
bensiz
ve üstelik
yazgıyı böylesi kabullenmişken.
bilsen...

uçuvermiş
kelebeğin.
üstelik ömrü iki,
sendesi dünya iken
ama,
bilsen.

Özgürlük !
bilsem...
puslu bir sabahının olmadığını.
bilsem de
başına buyruk ve ağır,
gitsem...

uyanıyorum bazen,
dalmışken sırtımda ağrı,
içimde sızı,
gecenin beni hep
yok yazan saatlerinde.
düşündüğümü yine de
hatrının olduğunu
bu taraflarda voltalamamda,
bilsen.

Leyla diyorlar,
bulanık...
iç ses,
iç yolculuğunu
yıkım kavuşmalarına artık
tercih edenler.
Don Kişot’u bundan sevmiştim oysa,
Dulcina fettan kadın, zira.
gariplik başa bela.
bilsen...

irkildim.
gülümserken...
seni düşündüm
kanlı bir savaşın mağlubu olarak,
ben.
bilsen...

hafif gölgelerde saklanıp,
hala kokusu gelen.
kimsesizliğim mişsin meğer.
güleceksen,
gülsen...


15/8/24
tercih