HÜKÜM GİYMİŞ DÂVA!

Baştacı ediyorlar, dünyalık olayını
Nezaketsiz, özensiz, dökerek alayını
Seçiyorlar her zaman, işin en kolayını
Yapıyorlar böylece, küfür ve kalayını!

Zayıflamış elleri, kırılmıştır kolları
Aveme’den set olmuş, kapanmıştır yolları
Aldatmak meslek olmuş, düşünen yok kulları
Böyle dallanıyormuş, dallamanın dalları!

Boşa değil adalet, bütün mülkün temeli
Mülkü temelin sanan, sanıyor ki yemeli
Kendini malik sanan, olur mülkün hamalı
Mülk sahibi Allah’tır, insan bunu demeli!

İnsanlık ciddî iştir, o değildir oyuncak
İnsan demeli amma, insan olursa ancak
Ona insan mı denir, yanarken köşe bucak
Hesap, kitap yangının, hesabı sorulacak!

Soracak yarın Allah, firavun neden oldu?
Kim götürdü dünyayı, kalanlar kime kaldı
Nemrut dahi dünyada, müstehak ateş buldu
Kim girdiyse havaya, sonunda hava aldı!

Kalitesi önemli, kızartmada tavanın
Sönen ocaklarının, yurdu ile yuvanın
Hava parası varmış, yerin göğün havanın
Duruşması bitmiştir, hüküm giymiş dâvanın!

Murat Kahraman Murâdî
13.08.2024/İst.
(FİKİR ÇİLESİ)