Saman sarısı şafaklar da
Kalkarken ayağa
Uzaktan okşarım kelimeleri senin adına
Bir şarkı mırıldar dudaklarım
„Bir Tadlı tebessüm, bedel olur bin vuslata“
Ben yapsamda bir hata
Saman sarısı şafaklar da
Değmez ayaklarım hüzünden buza
Donmuş serüvenlerim acılar adına
Yıkılmış duvarlar durur önümde
Yeniden inşaa edilmek adına
Kapılar kapanır belki de amalime
Hizmetim yüreğidedir,
Gözlerim kör olsa da erenlerin güzergahında
Dört kapı, Kırk makam edeptir benim dilimde
Uyanıp evrenin yüzünü gördüğümde
Saman sarısı şafaklar da
Düşerim aşk ile yollara …
O yol ki beni toparlar
Elimi sol göğsüme dayadığımda
Orada bulurum, bütün eksikliklerimi insanlık adına
Bin cümle daha okurum
Bir cümle yazmak adına
Muhteşem sözler gelmese de aklıma
Oynarım, beni hesaba katmayan ahmak akıllarla
Saman sarısı şafaklar da
Ursula K. Leguin’nin
„Mülksüzler“ kitabını okurken yoksullar adına
Utanırim her zaman ki gibi
Kendi varlığıma
Bu yüzden sıfırladım özel mülkiyeti
Kendi adıma,
Kayıtlı taplarda
Saman sarısı şafaklar da
Bahtımı baht olarak yazdım serüvensiz
Devrimci sloganlara
Ne gelirse gelsin selamlarım açık anlımla
Dayanarak şuuruma!
Tek bir korkum var, yürüyemem
Ayaklarım fiziki kuvvetini bırakırsa arkada
Kalabalıklarda; erkekler ve kadınlar omuz omuza
Burası Zeil, Frankfurt am Main, Hauptwache
Oturdum seyrediyorum geleni geçeni
Öyle sıradan bakışlarla …
Birden bir el dokunyor dostca omuzuma
Vuran eski bir arkadaş ve en son beş yıl önce gördüğüm
Sevimli bir bakışla …
„İyi günler“ Hasan Hüseyin diyor kendimden geçmişken
Oturduğum bankta!
Hiç konuşmuyorum, sadece dinliyorum dostca
Önce; özür diliyor beni kırmışlık adına
Yorgun ve hamile belli ki terk etmiş sevgilisi onu
Karnı burnunda
Selamlamıyorum bu hanımı saman sarısı şafaklarda
Sözcükler yok oluyor ağzımda,
Hüseyin abi affet beni diyor defalarca
Susmaya devam ediyorum, kapatıp kitabımı
Bir yandan da acıyorum ona
Hiçbir şey yokken ortada!

Pedagog Hasan Hüseyin Arslan - 07.08.2024