DUMANLI BAŞA RÜZGÂR GEREK
Ne demiş Koca Yunus;
“Dünya bir handır, her gelen baktı geçti,”
Tanrı, amellerimizi ölçtü, biçti,
Sonunda Yüce Tanrı, amelimizden seçti,
İster sevin, ister avun, ister dövün diye
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Alize olsun

İnsanların başında kara duman dolaşır
Bir rüzgâr bekler çaresiz, dumanı dağılsın
Aklın bir rüzgârdır bre gafil, Tanrı’dan gelir
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Bora olsun

Âşık ile Maşuk, kavuşamadıysa
Kara bulutlar düşer, hem başa hem gönüle
Gönül ferman dinlemez, deler dağları aşar
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Samyeli olsun

Hak ile batıl savaşır durur,
İblis dediğin nefis, günaha savurur
Vur zinciri nefsine, görürsün kudurur
Akıl-irade, dumanları nasıl da dağıtır
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı karayel olsun

Cürüm çukuruna kendin girersin,
Başkaldırır bakarsın, uzanan el beklersin
O el uzanmaz sana, kötülükte ısrarlıysan
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı lodos olsun

Kara bulutlar düşmüşse başın üstüne
Başlamıştır hasat zamanı, pişmanlık nafile
Ektiğini biçtiriyor insana, İlahi Kudret eliyle
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı meltem olsun