6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
937
Okunma
Kalmadı emâre fasl-ı bahardan
Bülbülleri sustu, sözler tükendi.
Her yeri târü mâr bağ-ı cihanın
Varılamaz oldu, izler tükendi.
Ne söğütler kaldı, ne de serviler,
Ne neşeler kaldı, ne de sevgiler,
Ne şarkılar kaldı, ne de ezgiler,
Güfteler son buldu, sazlar tükendi.