Feda da etsen özünden hem de her şeyi
Bir karşılık bulunması muteber değildir
Mesele kalmışsa bizden yitimlere nafile
Bir aydınlık sabahın doğmasını da bekleme.

Aramak var elbette hayatın gereğiydi bu
Bulmayı ümit ettiğimiz şeyler puslu mu?
Bizden öte olduktan sonra kontrolü yok
Kendinden bir başkasına asla yaslanma.

Bir güven arayışı var ki en büyüğüdür
İnsanların çoğunda bu açmayan güldür
Ne de çok oldu yitireli bu nimeti biliriz
Maddiyatları bırakın bir yana, önemsiz
Manevi hazlardan da zengin misiniz?

Kimse vermek istemiyor nedendir esin
Oysa paylaşmakta vardı gülmek, kesin
Bir dua mıdır yoksa içten gelen midir
Başları erdirir de felaha asudedir hayat
Yaşadıklarımız tam da zıttıdır hey hat!

Bir yerden başlasın istiyoruz efsunlu günü
Çok oldu bırakalı gerilerdeki çok düğümü
Hâlâ o eskilerde yaşayanlar yok mu diyeyim
Günü kaçırdık elden, yarına Allah kerim.

Adına dediler kıssadan kader, o ki ölüm
Bir kere gelinen hayatta, ne zaman gülüm
Deryaların dalgalarını, bitimsiz o yolları
Aşılmaz denenleri aşıp geride bırakmadık mı
Niçin aydınlık uzak kaldı, yine gecelerdeyiz
Dilimizde şarkılar, mutluluğun peşindeyiz.

Ne yüze bakmak verir hazzı, karşılık yok
Kimseler sevmiyor artık sevmeyi, karnı tok
Nasıl da bir tüketişse bu, gönül coğrafyasında
Yürü ha yürü bitimsiz bir çöl bu, kumu çok.

Terk olunmalar ne denli arttı, bakılmaz arda
Hani o güzel günlerin hatırı vardı ya
Ne bir fincan kahve geçer akçe ne tebessüm
Sevgiyi öldüren köhneliklerde can buldu ölüm.

Kısacası dostlar Gölge Ozan da yorgun
Bakışlar o yüzden matemli, ondan durgun
Hayat savurdu çoğumuzu sevgiye hasret
Bilenler hiç kırar mı, sevendir elbette nimet.

Kırmayan bir sevgi ve sonsuz bir huzur
İnsanlar hep ararlar, arayanlarsa bulur
Öylesi bir merhameti olsun ki engince
Çıkarsın isteriz bizi düştüğümüz o derinde.

Ne yazık ki gidenlerde kaldı bir yanımız biliriz
Her yitimde azalır, ufalır ve eksiliriz
Hal buysa bırak oluruna hayatı, yas tutma
Masal gibi bir hayat yoktu ki, o masaldı
Doğan bir pişman, doğmayan da gamda.

Ya bil değerini varsa sevenin, bırakma asla
Yahut üzme yüreği değmeyene etme feda
Yaslanma her gördüğüne, sevenimdir sanma
Düşürme hiç yere gönle onulmaz bir yara.

Bir güneş gibi açıyor, şafak gibi doğuyorsa
Üzdüğünde üzüyor, güldüğünde gülüyorsa
Bahtın açık olsun, mutluluklar dilerim
Ya gülleri solduransa, geceye hapseden seni
Kanayacaksın bu gidişatta, bulamazsın çareyi…


Oğuzhan KÜLTE