bir gün dermanımı kaybettiğimde
yorgun düşüp
adınızı söyleyemez olduğumda
ne kadar hikmetim kaldıysa ona sorun beni.
yalnız. sual olunur muyum bilmiyorum
zira. saçları güzel bir türkü olarak kalmak istiyorum zihninizde
öyle zannedeyim.
gözlerimde sıkılgan bir yaban gülü
baktığım yer kafamın içi. sarmaşık mezarlığı
daha ne kadar bakarım bilmiyorum
canımın sesi kısılmış. nefesime yas tutuyor
içim kalabalık bir orman
korkuluğu yok kalbimin
düşecek gibi olursam şayet tutmayın beni
hiç elverişli değilim yaşamaya
öylesine bir akşamüstüyüm
ve öylesine oturduğum sandalye kadar yorgunum
yorgun hissediyorum
hissettiğim şey belli belirsiz
çiçeğine küsmüş saksı gibiyim
kahvenin tadı yok
ağzımın içi mayhoş insanlarla dolu
hava uzun bir yolculuk gibi. bedenimi seviyor
dışarısı rüzgarı anlatıyor
dışarısı beni
dışarısı yalnızlığı
şimdi bütün türküleri omuzlarıma yükleyin
ve içinizden geldiği gibi
öldürün beni

.