Bazen içli bir ağıttır, okuyanı acıtır
Tomurcuk bir güldür, koklayanı rahatlatır
Şiir, özlemdir, gurbettir, sılayı hatırlatır
Bazen aşktır, ateştir, kor olur yakar şiir.

“Gemiler geçer rüyalarımda
Allı pullu gemiler, damların üzerinden
Ben zavallı
Ben yıllardır denize hasret.”
Dizeleriyle hasreti anlatan Orhan Veli’dir şiir.

“Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çıkaramazsın.”
Dizelerine can veren Nazım’dır şiir,

Sevmeyi, sevilmeyi
“Biraz kül biraz duman o benim işte
Kerem misali yanan o benim işte
İnanma gözlerine ben ben değilim
Beni sevdiğin zaman o benim işte.”
Dizeleriyle anlatan
Ümit Yaşar Oğuzcan’dır şiir.

“Bu gül bir şeyin anısı olacak ama neydi unuttum
Kim bilir belki de sabah sabah yeniden açan umudum”
Diyen Can Yücel’in unutkanlığındaki umuttur şiir.

“Bu güne en uzak gün dündür.”
Diyerek yaşanmışlığı anlatan Özdemir Asaf’dır şiir.

Ya da
Cahit Sıtkı Tarancı gibi
Sevgiliye özlemi
“Hala o penceredeyim lakin sular ölgün
Sen yoksun ki vefasız, sularda ay görünsün.”
Dizeleriyle anlatmaktır şiir.

“Artık ne pencerem var seni koyacak
Ne masam
Sevgilim de yok bu şehirde
Çiçek seni alıp ne yapsam.”
Diyen Cahit Külebi gibi
Çiçekle konuşmaktır şiir.

Ölümden kaçmak için ağaç gölgesi arayan
“Ölüm geliyor aklıma birden ölüm
Bir ağacın gölgesine sarılıyorum.”
Mısralarına can veren Cemal Süreyya gibi
Bir ağacın gölgesine sarılmaktır şiir.

Kim bilir belki de

“Sanma ki koltuk ile adam olunur
Her kim ki böyle düşünürse yanılır
Bir gün gelir o mevkiden alınır
Mevki ile makam ile adam olunmaz”
Dizeleriyle adamlığı tanımlamayan “ben” imdir şiir.

Her şair şiiri farklı tanımlar
Her şiirden çıkar değişik anlamlar
Yazan başka okuyan başka yorumlar
Yorumdan yoruma anlam kazanır şiir