Yanar, cayır cayır seven insanların kalpleri...
Yanar, hep tertemiz duyguları...
Duyguları gibi ak, pak düşünceleri...
Yanan düşünceleri ile kalpleri, sonra dayanamaz, söner hayatları...
Düşer toprağa bedenleri!
Yanar seven insanların o, tertemiz ciğerleri...
Yanar, yaşanmış yılları...
Yanar, birikmiş anıları...
Ey!
Sevgi tatmamış, insanlık görmemiş, vijdansızlar...
Neden kurdunuz, kanlı tuzakları?...
Neden?
Edebi, arı, örfü, rafa kaldırdınız, münafıklar?..
Hayınlıklarınız ve kalleşlikleriniz ile kandırırsınız...
Sevenin, her bir yanını çıyanlar ve yılanlar sarar...
Sevenden uzaklaştırmak için...
Başta bir şahmaran, sürekli okur dudaktan...
Rahman okur yürekten...
Yanar, acı çeker, seven insanın bütün bedeni... Yürekleri...
Yüreklerindeki sevgileri...
Aşka dönüşmüş duyguları...
Yanar, yok olur yürekten seven gönül insanları...
Dinçer Dayı