0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
179
Okunma
o kadar yalnız hissediyorum ki
o kadar küçücük bir kız uyuyor ki,
içimden söküp atamıyorum,
aynaya düşen gölgenin gölgesi de yeter artar,
bazen bazenlerin kapısını açık bırakıyorum,
bir sessizliğin içinde kaybolmak,
içimin içinde küçük bir kız çocuğunun elinden kürek çekmek,
uzak uzağın uzağı belkide bir ada,
görünür mü ince belli kahve fincanında,
duyulur mu gaipten sesler,
belki de içimin içinden içli bir ses,
bir ağrının elini bırakmış,
içinin elini tutmuş yürüyor,
nereye diyen yok,
vardın mı diye soran yok,
o zaman bu ayrım neden gözyaşlarına sel, artezyene kuyu olmuş..
aynaya düşen gölgenin gölgesi kendi kendine yazıyor konuşuyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
