İki kızıl sütunu
güneşten çalınan renk tonu ile kazıtmıştı
İmparator Augustos
‘Acta Est Fabula
oyun bitti’
okudum, okudum, okudum

Başımda
o yorgunluğun hayata
bir dem sıcak sersemliği
bir de ağrısı
Sanırım onsuz olmuyor
Bir çırpınış
anlam yükleme telaşı
ardı sıra yetmiyor hayata
Derinden
Çoğul yürek ıssızlığında
Yol türküsü çalınır
her nakaratta
Oğul, kız sevinci oluverir yüzündeki keskin çizgiler
Nereden nereye
Dedim ya
okudum, okudum, okudum

Barut kokusunu
kurşunkaleme eş eden Filistinli çocuk
oluyorum bazen
sen dünü teğet geçen
ezelde yazılı kallavi hükümsün
Dilek tutuyorum
ve alacağım var senden
Unutma
yürek de yelkovanında meydan okuyor sana
Ve ben üşenmeden yazıyorum
çoğu zaman kinayeli gül döküyorum yollarına
Biliyorum, zor...
Her sabah yahut sıkışık gün ağırlığı sunduğun bu insanlar, taze bir gazete kokusu
Kandırıyorsun
en kırılgan dalların kandırıyor
Parmak uçlarım yadsıyor atlas tuzakları
Sıradanlık karşılıyor
sadece nefes alma güdüsü değil bu
Anlamak,anlaşılmak
kim bilir tanımak
Belki de başlamalı yeniden içmeli seni
İlkin oturduğun koltuğu tanımak
badana beyazlığında içmek
Güneşi

-Gülme!

Seviyorsun sende süslü kafiye icatlarını
Gülümsemen fazla geldi bilesin
Lakin sözcük ayarı bizden içeridir
bazen yürekten kalem tutan elle çok uğraşma derim

-Satır başı sözün sonudur aslında

Kızarmış ekmek
Yarım köfte
Yaren’den ısmarlama
Beşiktaş işi midye olsun
Unutmadım martıları
Bostancı(kaçak trene binme hikâyeleri)
İlle sarısı gül’ün
İlle türkü
Beyazı şarabın
Pürüzyen dilimi
İlle bu şehir

Augustos
eşi Livia’yı öperken öğüt veriyordu
‘sevginin, sevdanın, hayatın farkında ol,hoşça kal’
Ve son sözünü söyledi
-’Acta Est Fabula
oyun bitti’

Bir nefesle ağladık,toplandılar, doğduk
Bir nefesle, ağladılar, toplandılar, ölmüştük...

Fotoğraf:Beykoz
C.Mıhçı