Bir ölüden geriye kalan nedir ?
Düşündüğüm yer mezarlık karşısı bir sedir.
Birinci dereceden akrabalar ve dostlar…
Kuru bir kalabalık, ağlaşmalar, ağıtlar.
Toprak mutlu ve dolmaya hazır mezar.

Nedir bir ölüden geriye kalanlar ?
Etlerinden sıyrılmış bir iskelet mi ?
Hatırda kalan bir gülümseme mi ?
Yoksa kalp kıran hırçın bir kükreme mi?

Düşündüm durdum, nedir bir ölüden geriye
kalanlar ?
Belki biraz borç, belki birkaç kıyafet, belki yarım kalan birkaç iş…
Takribi yarım saat sonra gömüldü ölü, atıldı üstüne geldiği toprak.
O an yüreklere düştü mezarlık içinde kor bir köz.
Ve söylenmemiş kursakta kalmış onca söz.

Yaktım sigaramı izledim öylece.
Mezar taşları gülümsedi, okudum hece hece.
Haddini aşanlardan tut bir bebekten gence.
Hepsinin yaşamları canlandı gözümde.

Serin bir rüzgar esti, ve uyandı yaşayan ruhlar.
Dolup taşan mezarlar, sanki herkese ayna oldular.
Toprak altı ebediyen uyuyanlar belli ki huzura kavuştular.
Ve ben ayrılırken mezarlıktan, sırtımı dönerek çıktım yaşama olan saygımdan (!)