Hüznüm, parlayan ay ışığıdır gözlerinde,
Gül dudaklar, ateş gibi yanar közlerinde.

Esen bir fırtınayla savrulurken taş ve kum,
Aşıklar diyarında sen ve ben, iki mahkum.

Bir sevda çölünde yanarken gönül aşığı,
Sanki aşk bahçesinin zehirli sarmaşığı.

Uzaklardan bir rüzgar eserken burcu burcu,
Sessizlik, acze düşen sıcaktır kavurucu.

Neden hala tüter, karanlığın efsanesi,
Neden yıllardır kahırda, ruhun pervanesi.

Bu esrar senin mi? yoksa solan güllerin mi?
Gözlerin kan ağlayan, yürek kadar derin mi?

Her gece bir yıldız kayarken o gözlerinden,
Yoksa habersiz misin? ruhumun kederinden.

Şimdi gül artık, karanlık şehrin yelpazesi,
Hasretin uzaktaki acının, en tazesi.

Sen bir aşk masalı, bir hayal, bir efsanesin,
Yüreğimde bir hüzün, bıçak gibi nefesin.

Şimdi beni bekliyor duygudan yoksun avcılar,
Hüzünlü aşkla oldu, yürekteki sancılar.

...andelip...