Hiç ağlamamak olmaz!
Bazen de ağlamak gerek!
Hiç gülmemek de olmaz!
Bazen gülmek de gerek!
Çünkü ağlamak ile gülmek birbirinin zıddıdır!
Her şey zıddı ile güzeldir!
Ağlamak da ömrü uzatır!
Gülmek de.
Ağlamak insanı bazen çok rahatlatır!
Gülmek de insana hayatı sevdirir!
İnsan hayatı sevince, herkese pozitif enerji verir!
Ağlamak da meşakkatli yolların, sıkıntılarından seni azat eder!
Bir an çok rahatlarsın!
Kendini kuş gibi özgür hissedersin!
Ama bu özgürlüğün başkasının hoşuna gitmez!
Akıllı olmazsan, aklını gerektiği gibi kullanmazsan,
Kanatlarını birer birer çekerler.
Seni uçmaya hasret bırakırlar!
Seni uçmaya hasret bırakanlar, sevinçten dört köşe olurlar!
Herkes ile dost olma!
Herkesin dostluğuna güvenme!
Çünkü Hz Mevlana’nın dediği gibi, “Ben ne insanlar gördüm, üzerinde elbise yok,
Ben ne elbiseler gördüm, içinde insan yok”
Her iki eli, her iki gözü, her iki ayağı, her iki kulağı, olan insan değildir!
Bunlara sahip olanların bazıları, insan görünümlü canavarlardır.
Bir itirafım var, ben ağlamayı daha çok seviyorum.
Çünkü ağlayınca, mazlumların, garip gurabanın, fakir fukaranın,
Kimsesiz dul ve yetimlerin, gün görmemişlerin, zalim feleğin tokadını yemişlerin,
Hal ve ahvalinden daha iyi anlıyorum!
Anladığım için de hayatım bir anlam kazanıyor!
Önemli olan, insanın sayılı ömür miadını manidar yaşamak değil mi?
Rahmani yollarda manidar yaşamak, fikri güzel, gönlü güzel muhterem zatların nazarında, insanın kadri kıymetini ziyadeleştirmez mi?
Hayatın rahmani anlamlarla dolu olması, insana Allah’ın rızasını kazandırmaz mı?
En önemli olan da Allah’ın rızasını kazanmak değil mi?
Bakıp gördüğün, gördüğün zaman da bazen hayran kaldığın, her şey fani değil mi?
Fani olan bu kadar canı gönülden sevilir mi?
Ömür miadın tükendiğinde, sevdiğin, hayran olduğun, her şey burada bırakılmayacak mı?
İnsan sadece ve sadece ameliyle daracık mezarda ameliyle bir başına kalmayacak mı?
Akıllı insan bence, bunları da biraz tefekkür eder!
Akıllı insan, kabrinin ya cennet bahçelerinden bir bahçe, ya da cehennem çukurlarından bir çukur Olacağını daima düşünür!
Böyle düşünen, içtimai hayatta “ince eler sık dokur”
Böyle düşünen, “on kez ölçer bir kez biçer”
Böyle düşünen, “ahiretini mamur eder”
Böyle düşünen, “kimsenin ah ile vebalini almaz”
Böyle düşünen, “su gibi azizlerden olur”
Böyle düşünen, “fani dünyaya çok önem vermez”
Böyle düşünen, boşu doluya, doluyu boşa vurmaz!
Böyle düşünen, Öküzün altında buzağı aramaz!
Böyle düşünen, hak ile batılı birbirine karıştırmaz!
Böyle düşünen, her iki Ukba’ da da “şeref, namus, iffet abidesi olur”
Ben karınca kararınca böyle düşünenlerdenim.
Hepinizi böyle düşünmeye davet ediyorum!
Davetime icabet eden, peşin satan bir tacir misali kazanır, kazanır, kazanır!
28 Haziran/ 2024