Seni seviyorum

Seni aydınlık günlerde ve sâdece huzurun gölgesinde sevmiyorum
Güneşi görmeyen karanlık ülkelerde ve hiç bilmediğim gezengenlerde de seni seviyorum.
Seni kaosun olduğunu yada olmadığını umursamadan seviyorum.
Düşünmeden ve acaba demeden, biran bile tereddütsüz seviyorum.
Seni gizli ve bulanıklığınla seviyorum, aşikar etmediğin bilmediklerimle.
Üstüme sinen kokunla seviyorum
Seni sorgulamadan seviyorum, doğruca böyle seviyorum.
Seni böyle seviyorum çünkü sevmenin başka yolunu bilmiyorum.
Seni kendime, kendimden daha yakın olduğunu bilerek seviyorum.
Seni hem sessizce hem büyük bir gürültüyle seviyorum.
Seni severken uçuyorum , toprağın özüne ve göğün bilincine .
Seni severken büyüyorum göklere değiyor yapraklarım.
Seni bir bebeğin susuzluktan kurumuş dudaklarında seviyorum.
Ve milyarlarca Yıldızın milyonlarca yıl önce sönmüş aydınlığından geriye kalan ufacık ışığında.
Seni seviyorum nedensiz ve plansız.
Seni sustuğunda da ve söyleyemediklerinle boğuşurken de seviyorum.
Ve bana doğru koşup sarılan ruhunu da...
Arada kalmışlığını, bunalmışlığını bilerek
Ve hâlâ bendeki umuda tutunuşunu.
Seni seviyorum, benden bıkmayışlarında
Ve seni seviyorum seni beklemeye değeceğini bilerek.
Ayrı uyuduğumuz her gece yerine birlikte uyuyacağımız günlerde...
Seni çok seviyorum, hayalini kurmayı ve seni rüyalarımda görmeyi.
Beni sevdiğini hissederek seni sevmeyi seviyorum.
Hem seni seviyorum hemde sende görüyorum yarınların aydınlığını.
Yüzündeki çizgileri ve saçında ki beyazları.
Seni böyle seviyorum çünkü sevmenin başka yolunu bilmiyorum.