BİR HÜZÜN HİKAYESİ

Kaderdir desem de zor gelir cana,
Sevdiğim öteye akıp ta gitti.
El açtım Rabbime sabırdan yana,
Yüzüme son defa bakıp ta gitti.

Bir güz akşamıydı eli elimde,
Yan yana diz dize gözü gözümde,
Çoktan bir hâl vardı mahzun yüzünde,
Kalbimden öteye uçup ta gitti.

Dedim; ateşin var, dedi ki külüm,
Dedim; öyle deme, dedi ki; ölüm,
Dedim; ben öleyim, dedi ki; gülüm,
Sessizce yanımdan geçip te gitti.

Dedim; titriyorsun, dedi; ahvâlim,
Dedim; üzme beni, dedi; melâlim,
Dedim; neden böyle? dedi; ah yârim,
Hicranın yoluna düşüp te gitti.

Dedim ki; ay yüzün, dedi ki; türap,
Dedim ki; bedenin, dedi ki; harap,
Dedim ki; bırakmam, dedi ki; serap,
Ayrılık meyini içip te gitti.

Dedim ki; Nereye, dedi; kaderim,
Dedim ki; neyin var, dedi; kederim,
Dedim ki; gitme kal, dedi; giderim,
O sabah dünyadan göçüp te gitti!

Dedim; rengin solmuş, dedi ki; kışım,
Dedim; bulut sarmış, dedi ki; başım,
Dedim; yağan yağmur, dedi; gözyaşım,
Bembeyaz kefeni biçip te gitti!

Türkoğlu şahittir bahçeler, bağlar,
Bu hâle Aslı’lar, Leyla’lar ağlar,
Artık bir ölüyüm, meskenim dağlar,
Sır dolu kapıyı açıp ta gitti!

YAŞAR ÖZKAN (Türkoğlu)
Salihli
16 Şubat 2018