ufacık bir umuttu kara topraktan filizlenen.
yıllar önce solmuş fakat tohumu karanlıklar ardında
herkese ve herşeye inat bekleyen küçücük bir tohum..
karanlıktan dısarıyı seyrediyor;
ama yeryüzüne çıkmadan kimseye gözükmeden yaşıyordu.
sonrabir el uzandı.
ufacık,tertemiz ve olabildigine güzel..
onu orda yıllar sonra keşfetmiş gözlemlemiş
ve işte şimdi sulamaya hazırdı.
hergün suladı tohumu
güven verdi
korkularının ardındaki gizleri sorguladı.
ve onu dısarı cıkması icin ikna etti
her daim yanındaydı artık.
tohum kendisi için değil onun için çıkmıştı oysaki yeryüzüne
etrafındaki o küçük elin sahibiydi onun için önemli olan
Büyük bir çıkmazın içine girdiginin farkında değildi oysaki..
cünkü o ellerin tek tohumu kendisi değildi!
bir yaşamı vardı.
sorumlulukları..
isyanı..
hayata bakış açısı..
tohum filizlenmişti oysa..
sorgusuz sualsiz o ellerin sahibinindi..
başkasını düşünmemişt bi kere bile olsun.
sadece o ’ ydu
slında o ’ da öyleydi
tohumu onun herşeyi olmuştu bir anda..
fakat korkuyordu
güvenemiyor bastırıyordu kalbinin sancılarını..
sonra karar verdi tohumunu bir başına bırakamaya.
gitti..
bir şey söylemeden
sorgusuz sualsiz.
acı cekti tohum.
onun için filizlenmiş ve en önemlisi onun icin karanlıklardan cıkmıstı.
hissettigi ilk el..
değer gördügü ilk yürek..
terkedilmiş ve belkide aldatılmış hissetti tohum kendini.
önce üstüne gitti herşeyin
onu anlamaya calıstı
fakat kafasındaki soruları dindiremedi
yalpaladı.
uzunca bir süre gelmesini bekledi
ve sonunda tamamen ellerini kaybettigini anladı.
bir o yana bir buyana savrulurken kücük kabini parcaladı.
yapraklarını döktü sonbaharda..
ve birgün tüm bunlara dayanamayıp oldugu yere saklandı yeniden.
sonucunu bende bilmyorum.
o geldimi yada gelirmi?
tohum iyileşirmi karanlıkta kalmaya devammı eder?
ama tahminim tohum soldu
ve yakında ölecek...