"Ne kadar uzağa gidebileceğini, ancak çok uzağa gitmeye cesaret edenler keşfedebilir."
- T. S. Eliot


gel anlaşalım karanfil
en iyi hikayeyi çocuklar yazar
o yüzden bıraktım ben yazmayı

boş ver
sende yazma anlat
ben uyumlanırım sana ve hikayemize
ama şimdi oldu mu bu buruk melodi sarsıldı içim
daha janjanlı olamaz mıydı kırıldı bir şeyler ruhumda
neyse anlat dediysem de o is kokulu
martaval hikayelerinden
olmasın

dişe dudağa dokunsun biraz
hezeyan teknesi olan şu hayatın gerçeklerine odaklan
çekim gücünü yitirmiş ruhlara bak hissiz bulutlar gibiler
ne ağlayasıları var ne yağasıları
boş lalalula yapan dilleri ne kadar da afili değil mi
onlara doğruları söylersen şeytan görmüş tazı gibi
kaçarlar

övülmeye
ve dikkat çekmeye bayılırlar

şu gecenin efsunlu gülüşüne bak karanfil
yıldızlar nasıl da sere serpe ve ay nasıl da filizlenmiş
sükûtun dilsizliğin dik duruşu ne hoş değil mi
fantastik bir aynanın sessiz sakin
gülümsemesi gibi

dün rüyamda bir kelebek ağlıyordu
hay Allah! niye kıkırdıyorsun rüya bu hikaye değil
bense kuytu bir boşluğa çekilmiş diken üstünde oturuyordum
kelebek ağlamaya devam ederken firarı bir çığlık yıktı ortalığı
kelebek uçtu ben biraz daha büzüldüm
korku felaket bir şey karanfil
sakın yapıştırma üzerine

bilmiyorsun karanfil
insan bazen sevmedikleriyle de yaşar
kan bağın yoktur onlarla ama bağlanmışsındır bir şekilde -mecburi
sevdiklerinin kollarında kucaklarında
hediye paketi olarak gelmişlerdir sana
itemezsin onları ve sevemezsin de ne acı ne zor değil mi
yaşamın tuhaf bulmacalarından biridir
bunlar da-çözümsüz

neyse sen hikayeyi anlatmaya devam
hayat çokgen pencerelere sahip köşegen bir cennetse
biz içbükey dışbükey açıların şenliğinde sihirli aynalara bakalım
aynalara bakarken sen ruhunu hikayelere değil
bazen de rüyalara aç

renkli şatafatlı mutlu rüyalara
hayat zorladıkça geldikçe tekme tokat üstüne
vitesi itici güce tak - pes etme
görmek inanmak başarının
en kutsal nişanesi

istediğin yöne bak
yol orada gözlerinin ufkunda parlayan güneş

ışık orada
karanlık orada- ikiz kardeşler
kederler acılar sevinçler mutluluklar da öyle
teraziyi senin adımların ayakların ayarlayacak
düşecek kalkacak yürüyecek
koşacaksın

bu hikaye sıktı beni ya seni
bırakalım bunları biraz aşk meşk konuşalım mı
yine güldü kıkır kıkır
kıkırdak gözlerin

hayır! hayır!
önce ben anlatacağım
sonra sen

benim aşkım senin aşkını döver
kaç karanfil
kaç!!!...







ayşe uçar
29052024
07:51