noktalarım virgüllerine takıldığı an’da...
sessizlik bürüdü miş’li zamanlarımı,
kayıptı sen’li hecelerim
kayıp olacaktı...

birikilen tozlu raflarda...
sayısızca hatıralar
vardı...

bizim
yani sen le benim...
ne tuhaf aynı kelimede bizleşiyoruz yeniden...

limandan kalkan aynı gemi de
iki yabancı gibi...
işte biz...


kaybolan dakikaların hür çocuğuydum,
geleceğin se tutsağı,
sen diyince...
hep senleşiyorum...

ne olacak halim
melankolik bir hasta,
dozu aşılan...
göz çukurlarım
şimdi daha kırmızı....
empati kurabilirmisin?

Kederimden üşüyorum,
Her yağmur damlasında
Düşüyor gözyaşlarım…
Felaketim oluyor
Zamanlar…
Anlarımı bile hesaplamıyorum daha…

Senlerine boğuluyorum,
Gel kurtar beni….
Artık eminim…
Ben sen’le değilde…
Sensizlikle fısldaşıyorum….
Kara bir fırtına da
Can simidi uzatırmısın umutlarıma…?