Bir zamanlar,bir cırcır böceği yaşarmış.
Adı pek bilinmeyen,uzak diyarlarda.
Kahraman cırcır böceği,pekçe severmiş.
Her yaz çiçeklerle,gönül eğlendirmeyi.

Pek severmiş,gülleri ve papatyaları.
Güle dermiş,papatyadan daha güzelsin.
Papatyaya gidermiş,sen gelin gibisin.
Gülde neymiş,kırçiçeğim gülden güzelsin.

Dermiş zavallı,çiçekleri aldatırmış.
Cırcır böceği,hep böyle gidecek sanmış.
Çiçekler kandırıldıklarını anlamış.
Ebediyyen küsmüşler,cırcır böceğine.

Bizim böceğin,yıllarıda böyle geçmiş.
Sonunda haylide,yaşıda ilerlemiş.
Bizimkinin kalbide,teklemeye başlar
İstemezki çiçeklerde,otlara kalır.


Sormayın a,dostlar,böceğin hazin sonu.
Son günlerini çürük otlar arasında.
Kokuşarak geçirir bizim aptal böcek.
Bin pişmandır sevgiyle alayı ne çare.

Kalbi elinde,dönemez giden maziye.
İşte bizim akıllıyım diye geçinen.
Aptal cırrcır böceğin hazindir sonu.
Şiirde,de masal bukadar olur dostlar

....3 EKİMl 2008...
....Ağlayan Şiirler...