Bir gün, soracaklar beni sana,
Nasıl sevdi seni diye?
Sevdi işte, ötesi yok ötesi boşluk diyeceksin.

Hiç bir zaman, bilmeyeceksin sevdiğim.
Sen gülümsediğinde,
Nasıl gül bahçelerinde koşar adım yürüdüğümü.

Sen gülümsediğinde yıldızların nasıl,
Avuçlarıma döküldüğünü.
Binlerce kelebeğin.
Kalbimde, nasıl dans ettiğini.
Bilemeyeceksin.

Bir gün, soracaklar beni sana,
Nasıl biriydi diye?
İnatçı delinin biriydi diyeceksin,
Hiç bir zaman, bilmeyeceksin sevdiğim,
Aşkından delirdiğimi.
İnadımın sende kalabilmek uğruna olduğunu.
Canını canımdan önde tuttuğumu,
Bilmeyeceksin.

Bir gün soracaklar beni sana,
Neden bırakıp gitdi diye?
Sevgimin değerini, bilemedi diyeceksin.
Nasıl sevdiğimi göremedi diyeceksin,
Göremedi işte.

Hiç bir zaman, bilmeyeceksin sevdiğim,
Senin için, senden vazgeçtiğimi.
Kendimi yokluğuna, nasıl mahkûm ettiğimi.
Her gün, her gece hayalinle nasıl dertlestiğimi,
Bilemeyeceksin.

Of... ömür törpüm of.
Ömür defterinin, son sayfa’sına geldim,
Ve son gün, sordular seni bana,
Nerede neden yok yanında diye?
O sevmeyi hiç bir zaman bilemedi diyemedim.
Adın adımla bir yazıldılar mezar taşıma,
Adını adımın yanından silemedim.
Bedenimi toprağa gömdüm de,
Seni kalbime gömemedim.
Beni nasıl yok ettiğini,
Hiç kimseye, söyleyemedim.

......... Meryem Keskin.......