CANIMIN İÇİ

Hilâl ismi ile, inmiş göklerden
Sanki bal akıyor, dudu dillerden
Söyledi sıladan, bizim ellerden
Buram buram hasret kokan Hilâlim.

Aşk dudaklarından, dökülen hece
Korkular çığlıklar, sanki bilmece
Sıçrayıp yataktan, kalkarım gece
Hayali karşımda duran Hilâlim.

Gözlerinde vuslat, hayâle esir
Gönülde arama kabahat kusur
İlaçlar acıma, etmiyor tesir
Hasreti içimi yakan Hilâlim.

Sözlerinin derin, anlamı vardı
Koskoca dünyası, gönlüne dardı
Yosun tutmuş taşlar, aşkına yardı
Sabırla vuslata koşan Hilâlim.

Vakurdu duruşu, asil baş ile
Kapkara kirpigi, hilâl kaş ile
Buğulu gözlerden, akan yaş ile
Gönlünün kirini, söken Hilâlim.

Keskin bakıșına, seyran olurdum
Naif yüreğine, hayran olurdum
Gönül nakıșına, kurban olurdum
Sanma ki can senden, bıktım Hilâlim.

Elinde tuttuğu, kırık saz ile
Dilinden dökülen, bade söz ile
Tebessümler eden, nurlu yüz ile
Gönülden gönüle, akan Hilâlim
Münire çevik 17.05.2024