ADI YALNIZLIK

Geceden iner gök yere;
Mis kokar ıslak sokaklar.
Gıcırtılı esnaf kepenklerinden
Rahatsız olur kilerli toklar.
Terlik attırır annelere,
Çığlık çığlığa, yalın ayak çocuklar.

Kanadı kırık minik bir serçe
Can çekişirken olay mahallinde,
Kedinin ağzı sulanır.
Tevekkül girer devreye;
İlahî fıtrattır gerekçe.

Kader tesellisindedir ahval.
Sebilden gariplik akar.
Fakir kahvede zar atar.
Kişi başı üç lokma ekmek…
Yürü be cahil cesaret!
Seni kim tutar!

Gün doğumunda bulutlar bile,
İhanet eder kuşlukta kendi güzelliğine.
Balkon duvarında minik bir cambaz…
Komşular avaz avaz…
Bilmezler ki o hayalperest,
Rengârenk umut dolduracaktı eline.

Gürültülü bir sobada
Yanar sessiz şiirler.
Öpülen eldir yakan.
Küser taze şairler.

Şemsiye, yağmur ve ince bacaklı kız,
Hiç gelmeyen sevgilisini bekler.
Polis sirenlerinde çiğnenir kirli bir sakız.
Oğlan kaçıncı uykusunda!
Tepetaklaktır pembe beyaz dilekler.

Sevince, ama çok sevince…
Hiçbir şey çok iyi olmuyor işte!
Bir kapı açılır ta içinde.
Adı yok, yüzü yok; ne yazık!
Biri el sallar ardından;
Adı ayrılık.
Biri yaklaşır tam karşıdan;
Adı yalnızlık.

Mücella Pakdemir