Mavide karar kıldı akşamlarım
Sensiz biriktirmiştim sevda kokulu şiirlerimi
Zemheri yaralamaların hiç anlamadı beni
Hüzün bulutları dolaşır gözlerimde
Kırılgan çağrımların seslenirken geceme
Gölgenden eksik olmayacak bil ki yaralarım

Sen biliyorsun alıp başını gitmeyecek bu sevda
Ve, dursan da, kırılsan da, kapatsan da pencereni
Islak şiirlerim düşer gece yarılarına
Saklanır yastık altında ... seninle birlikte
Kıyamam ki seslenen can s / özlerine
Sen yitirsen de , ben düşlerimi
Serçeler oysun gözlerini... ne diyem !

Ömrümün yarısı gibi koşuyorsun sokaklarımda
Sen benim sevda masalımdın... renkli
Renkli düşler içinde
Mor gölgeler oynaşır baharının içinde
Bahar ben olamadım... güz’üm ben
Hazan yürekli, yaprak döker son / bahara
Gözyaşlarımın rengi güze eş değer

Menekşeler
Mora çalar her akşam
Akşam mor, ufuklarım mor sarı
Mora çalar her akşam düşlerim
Düşlerimde sonbahar ağlaşır
Dört mevsimim kar düşer pencereme
Belki bir şarkıydım bir şiirdim
Okumadığın ...sesimden dinlemediğin şarkın
Yanmak mıydı aşkın ... şarkılar şahittir
Geceye seslenen sesimden
’’ Bir alev bir ışık senin bakışın ’’
’’ Gözlerim içinde yanar gibisin ’’
Deli yağmurlarım yağarken geceye

Gökkuşağı rengi bir akşam
En çok da menekşe rengi yakıyor gözlerimi
Uzaklarda bir ses her zamanki kırılgan düşlerime
Düşüp giden cehennemi alemlerde yakan
Prangalı şehirlere düş kırıklarım
Biliyordun ... içimde yanan hasretimi
Hasretimin çözülmeyen zincirlerinde
Ağladığımı

Dün gece üşüyen sokaklarımda
Bir kibritçi kız gibi çaresizdim
Donan umutlarımı ısıtmadı çaktığım kibritler !
Cebimde yırtık bir fotoğrafın saklı
Üşüyen bedenimi ısıtan alevlendiren fotoğrafın
Gidişine yanan gözlerim mi ?
Yüreğim mi bu ağlayan ?

Kar yağıyor şimdi düşlerime sensiz
Öksüz bir martı yaralı yüreğini teselli edemiyor
Simsiyah geceler hayli zamandır
Mavi düşlerimi siyaha boyayan, zamandır
Nefessiz kaldı şiirlerim sen gideli
Kördüğüm olmuş bu yüreği çözemiyorum

Günay Koçak

10. 05. 2024