ıssızlık ürün vermeye başladı hissediyorum
aynı anda sahneye çıkıp
halkı selamlıyorlardır şimdi;
ıssızlık ve hatırlama günleri

nasıl da hüzün çökmüştür şimdi o düşsel tarlaya
hüzün; söyleyecek çok şeyi olanların
ama yutkunup söyleyemeyenlerin atası
ondan yaratıldık biz eski hisler kasabasında
gezip durduk çağlarca o yara senin bu yara benim
o kadar derinlere düştük ki
ve o kadar uzun süre kaldık ki orada fark edilmeden
yine de isyan etmediler
yüzümüze çizgiler işleyen uysal işçiler

eskiden buraları sönük değildi bu kadar
kuşlar, fidanlar, ağaçlar, dağlar
sakıncalı imge sayılmazlardı
güz altına alınmazlardı anlamlarından dolayı

sen çıkar gelirdin elinde direnişin tarihçesi
ah, bir gülücük hediye ederdin yeryüzüne
dağılırdı insanın insanı kaybettiği sisler mevsimi
çıldırırdı kulakları sağır ülke; duyamamaktan!
serbest bırakılırdı ellerimiz delil yetersizliğinden
ellerimiz;
onların alkışladığını alkışlamayan ellerimiz

şimdi şiire kapıyı açıyordur karanlığın uzakta oluşu
gerçeğin ışığıyla aydınlanan düşler sokağı, ah!
yalınayak koşardık yaşama sevincinin peşinden
yorgunluktan ayaklarımız duygu toplardı
eskiden sık sık uğrardı mahallemize yaşama sevinci
şimdiyse kayıplara karıştı hayal kuraklığı yüzünden
az sonra ürün vermeye başlayacak hatırlama provaları
gelip bizi bulacak yeryüzüne hediye ettiğin gülücük
dolaşıp duracak o anlam senin bu anlam benim
ve sahtelikten çürümüş sözcükler gibi devrilecek
ağızlarında Allah beyinlerinde şeytan olanların hükümeti