Ne de azdır bu cevher kiminde
Sayki bende birikmiş yıllardır
Sahiline dahi uğramayan sayısız dram
Gönülde yüktür acı ezgisiyle
Yansıyıverseydi perdeye, sanki melodram.

Öyle göründüğüncedir sanma ha
İçini görmek, anlamak yürek işi
Kimlere neler biçilmiş bir bil de
Ayrımcılığa tabi olan da var sanma.

Bazıları bu zeminde on okka, iki arşın
Kimiyse gelmez okkaya sen de şaşarsın
Bu süzgeçten geçen çok da takılanı da
Kendini de bir görseydin neredeymişsin
Bir metinse şu hayat , başlığındasın
Önsözün ilk öznesi ve en güzide kişisi
Anafikrin yaslandığı, mutlu sona bağlandığı
Okuma hazzını katan belki de sensin.

Onca zaman soranıydın da hem de içli içli
Tartıya gelen değildi ki sen en gözdesin
İçeri giren çoksa da duramazdı orada,
Bana değer katanları var, onlar müstesna.

En halis koku, görsellik, motifsin ki sen
Bunu benden değil de histen öğrensen
Uzandıkça şu eller öyle battın ki
Açtığın çokça yara var, bilemezsin ki.

Uykuların belki de en derin yerinde
Geziyorsun belki meçhul bağ, bahçelerde
Yazarken kalemim bu mistik demi
Saatlerse gösteriyordu gece ikiyi
Ne serkeşliktir bu ne de asi başlılık
Kaleme, kâğıda zaten ezelden de aşıktık.

Yaz sabahlarının esintileri gibi hissi
Nasıl da süslemektedir doğarken şu güneş
Öyle bir keyfiyet ki bu mutluluğa da eş.

Bense asla olmazdım sana müptela
Bilseydim senin kadrajında sıradanmışım
Oysa her manzarada seni görürken ben
Bağ kurmamış adanmıştım, çok yanılmışım.

İncelik yapışmış bize bundan kime ne
Su da akıp gitmektedir belli menzile
Dilimizde hayır dua, gözlerde de ümit
Sevgi öznemizdir bizim, paydadır sabit
Halen beni pay gören sen çok horlasan da
O payı tümlerdim de sunardım sana…
Kibir bir de gurur savurur insanı
Onca yıldır verilen emek niyedir sence
Kale gibi durmaktır bu, zaferin tacı
Vuracaksan yakan mührü samimice vur
Ne yazık ki o haslet de zayıftı sende.

Nedir dayanağın senin ve özgüvenin
Geçer mi sandın zamana her bir dileğin
Aynalara da küsersin, solar o benzin
Beklemeler harap etti zavallı gönlü
Gelmeni ne çok isterdim, sen ki gelmedin

Gölge ozan çok samimi derledi sözü
Anlayan çoktan anladı, buldu o özü
Ben, sen değil ki mesele özne gönüldü
Anlatmaya çalışsam da bilemezsin ki.

Oğuzhan KÜLTE