Gecenin karanlığında yürüyorum
Dizlerim dermansız ayaklarım yalınayak
Beynimde fırtınalar
Peşimden gelen gölgem bile
Beni yalnız bırakıyor
Sakın sormayın bana bir şey
Kafam dağınık düşünemiyorum

Öyle çok alıştım ki yalnızlığa
Vazgeçtim her şeyden, kalbim buz gibi
Hangi duyguısıtır,eritir bu heyecanı
Her kalbime giren benden bir şeyler götürdü
Hayallerimin kurulmasına bile müsaade edilmedi
Tek başına bırakıp
Ümitlerimi, düşüncelerimi zehirlediler
Ne terketmeyi istedim,ne de terkedilmeyi
Ne de yaşanılan aşkı toprağa gömmeyi

Endişeliyim bende,öfkeliyim hayata
Bu şehirden gitmenin zamanı geldi
Ne sevişmelerimiz kalır aklında
Ne de yalan söylediğin sevda sözlerin
Şimdi rahat ol artık,yaşa gönlünce
Senden kalan anıları saklamam için
Bir neden kalmadı artık

Medyum misali fal baktım
Geleceğimden ümitsizce medet umarcasına
Elim bir türlü gitmedi telefona
Gülüşlerini saklaman için bir neden de kalmadı
Ne yazık ki toz duman ettin umutlarımı
Öpücüğünün tadı
Dudağımın eşiğinde kaldı

Beni bir yanlışa mahkum ettin kendini
Ne kaybettiğini bir gün sende anlayacaksın
Bu ayrılığın sebeplerini
Bir yalanına bin katıp
Haklıymışsın gibi anlatacaksın dostlarına
Hayat senin isteğin gibi yaşama hakkın var
Beni unut,hekes yoluna
Değil yakınımda,bu şehirde bile dolaşma
YEŞİLIRMAK