KIZIL GÜL
Semanın kızıl gülü, O’nurunla dalgalan,
Yüreklerdedir yerin; aşk ateşiyle dolan.
Ayına, yıldızına ben de kurban olayım,
Tarihlerden tarihe, ilelebet tek olan.

Gölgende bereketli başakların boy verir,
Gökçeler, Asenalar bu vatana soy verir.
Hilalinin mührüne ben de geyran olayım,
Kızılelma yolunda, mücadelem toy verir.

Cenk tutarken yiğitler, şimşir yaylar gerilir,
Uğruna can verirken, ten sancağa serilir.
Ülkü için yürüyüp ben de gedan olayım,
Şühedanın izinde her menzile erilir.

Atam Fatih Sultan’la biz yan yana görüldük,
Hükmettik kıtalara, Turan olduk, bürüldük.
Fermanını taşıyan ben de meyran olayım,
Yedi cihanı gezip burçlarına örüldük.

Çehrene yan bakana can düşmanı oluruz,
Cehenneme gitseler inlerinde buluruz.
Alına, beyazına ben de hayran olayım,
Bu davanın yolunda seve seve ölürüz.

Yatacak yeriniz yok, vatansız, bayraksızlar!
Çakala prim vermem, gökteki bayrak sızlar.
Gecene, gündüzüne ben de seyran olayım,
Bu davayla beraber diriliyor Atsızlar.

Güldecan’ım, bin şükür, milliyetçi bir ferdim;
Şanımla, onurumla, milli olmaktır derdim.
Gayri milli olana ben de neyran olayım,
Dalgalansın hilalim, göğsüme kanat verdim.

GÜLCAN ŞAHİN
(tuyuğ şiir)

(Geyran:
Aşkla bağlanmış, gönülden hayran olmuş (eski Türkçe’de “gayran”/“geyran” → hayran, tutkun).

Gedan:
Köle, hizmetkâr anlamında. Mecaz olarak “dava uğruna hizmet eden, fedakâr kişi.”

Meyran:
Coşkulu hayranlık duyan, sevgiyle mest olmuş kişi (meyletmek kökünden → “meyran” = eğilimli, gönlü kaptırmış).

Neyran:
Tersinden “meyletmeyen, uzak duran” anlamında kullanılmıştır; şiir de “gayrı milli olana ben de neyran olayım” ifadesiyle “ondan uzak dururum, yüz çevirmiş olurum” anlamı taşır.)