Yoksuldu babamız çok çalışırdı
Ömür boyu rahat, huzur bulmadı.
Yüreğinde gam yükünü taşırdı
Dolu rastlamadı, boşlar dolmadı.

Çalışmaktan ciğer, bağır çürüdü
Dert girdi derine aldı yürüdü
Göçtü, yuvamızı efkâr bürüdü
Kapımızı bir dost gelip çalmadı.

Yetimin yanında yok emmi, dayı
Canım diyenlerin değişir huyu
Korkarak verirler bir bardak çayı
Önümüze sıcak aş konulmadı.

Her birimiz köşe bucak savrulduk
Çile çektik,keder ile yoğrulduk
Düştük, yenilmedik yine doğrulduk
Hedefe doğrulan ok yanılmadı...

Kolluca köyünden çıktım bu yola
Yokluk vurdu, koştum hep sağa sola
Azrail benimle gezmiş kolkola
Dedi; gidiyoruz, vakit kalmadı.

İşte gidiyorum yalan dünyadan
Geçtim gardaş,bacı, anadan, yârdan.
Unutmasın dostlar beni duâdan
Desinler ki; Şeref murat almadı.

Babasız büyümek bilirim zordur
Yetime, öksüze bu âlem dardır
Hayatın üstünde bir kader vardır
Yazıp, çizen kalem hiç yorulmadı.

Gelinlik içinde göremediğim
Damat edip yuva kuramadığım
Yaşlanıp yanında kalamadığım
Ecel yollarımı kesti, salmadı...

Gardaş yavruların boynunu bükme
Arkalarında dur, elini çekme
Kapına gelene kaşını yıkma
Demesinler, sahip çıkan olmadı.

Her cana ulaşır ecel kancası
Yüreğe köz gibi düşer acısı
Kardeş acısıyla yanar bacısı
Bu yükü taşıyan bel doğrulmadı.

Hicranî der, nerde bir yiğit öle
Ardında ağlayan kuzular kala.
Ne yaman dokunur o içli sâlâ
Ecelin vurduğu can ayılmadı...

Nûriye Akyol