büyülü tırmanışı ellerinin
on’a katlar beni yalnızlığımın doruğunda
yer gökle kucaklaşır
gerilimi yüzlerce şimşeğin, boşalır tenimizden...



binlerce kırlangıç uçuşu mutluluk
on binlerce mavi gül gökyüzünde
yüz binlerce hayâl kurulur
milyonlarca ışık yılı uzaklık, sonsuzluklar durulur...



şkın engin denizinde ey sevgili
eriyip gittim kum tanesi gibi,
geceye gündüz, ölüme yaşam gibi
zıtlığımı tümleyensin...



denizimde köpürüp, kumsalımda sönen
zamanın akışına rüzgâr hızıyla delil nesnem
uykusuz geceyi değil, beni öp, sarıl boynuma
her ne isen, bir daha ağart tanyerini...



gülümseyen gözlerinle öp beni
kıyılarında kum olduğumu bileyim
akla mantığa sığmıyor sevgin
rüzgâr yeleli kısrak gibisin...



salıversem yüreğimi dolu dizgin
eksenindeyim yerkürenin
aensizlik hiç de kolay değil
atomik kütlesiyim evrenin...



bağladın beni kendine
yok oluşun var oluşundur yeniden
sen aşkı doğurursun, aşk seni değiştirir,
sen aşkı değiştiremezsin, değişirsin harbiden...



Şaban AKTAŞ
22.10.1999