An(a)kara

Bir zaman
dilsiz düştüğüm sokaktı
dilimi diline uydurmak bir hayli zaman
gülüşleri gözümde damla damla çıkan
bir başka güzellikti gecekondu bahçelerinde çay
bir gezegenden bir gezegene geçmek
sende dolaşmak tel örgülere takılmak
kıyafet uydurmak gerekiyor sokağa
kuru kara bedenim giyinik çıplak

ekmek yakalamak için avcı olmak
bakkal tezgahı lokanta pavyonlardan geçip
hayatın köz tarafından göz geçirmek yaşama
gündüzün dinginliğinde gecenin çılgınlığına
kendini koyacak bir yer bulmak

sonra aşk bir yudum su kadar elzem ve uzak
transparan bedenler karanfil gül kokuları
bir kafede yudumlanan çay uzaktan
göz kırpışlarında seken nokta atışlar
bir merhabayı doğurmadan geceye akan
sinsi bir tebessüm hüznünü salar havaya

şehre gömülüp giderken zaman
alışmak öğrenmeye rehber dört nala
uyuma ulaştığın her sözcük filozofça
raconu dilinde pelesenk hayatlar
geçmiş sen değilsin gelecek başka
ne acayip bir değişim elde kalan

konduğum kara parçası karanlık akçası
çırpınanların çıplak giyiniklerin aylak
kimine göre bitmez altını akçesi
bir kez takılmasın boynuna kelepçesi
sende kalır tapusu tarlası
o senin sen onun aynası

Coşkûnî