Yine pekişmişti dünden arda kalan umutlarım
bir anlık yaşma sevinci gelmişti sanki
bedenim ayaklarıma hüküm etmiyordu
koşar adımlarla
Varmaya çalışırken bu istasyona
geşte olsa Vardım
bu demir yığınınlarının
topluca bulunduğu yere
bir telaş bir koşuşturmaca
nereye giderdi bu demir yığını.
kimleri taşırdı,
hangi umutları barındırırdı içinde.
acaba doğduğum köye gidermiydi bu demir yığını,
beni alırmıydı bu anlamsız kalabalık
bozkırların havasını bana
bir daha tenefüs ettirrimiydi acep
ay işinda
saçlarını taradığım
seVdiğimi gösterir miydi bana
bir tebesümüne
bir ömür adayacağim yari
bir daha görebilecek miydim
anlamsızlaşan sensizliğimi
seninle bulabilecekmiydim sormak için
lanet olası bir sirenle irkildim bir an
tren harekete geçmişiti
yine geçkalmıştmı herzamanki gibi
4 :30 treni bir kere daha beni almadan kalktı bu gardan
"bir umut bir daha ki sabaha "