Uymuşum şeytana , nefsi suçlarım
Kırılmış zincirin , halkası kayıp
Bilmem ki ne var , altında saçların
Zonkluyor beynim günahları sayıp .



Sönsün meş’alesi , burnu sürtünsün
Kaç çelme taktı bak , bugüne kadar
Uğrasın zillete , defteri dürülsün
Sevap hanem sıfır , hep ettim zarar.



Kalbin riyası azgındır denizden
Batırır battıkça hepten insanı
Kum tanesi çakıl oynar da yerinden
Beyinlerde firaset , perde arkası.



Ziyanda sermayem , kediye yüklenmiş
Kaybetmiş kervanı çölde kalmışım
Yokta var oluş var , varda yok oluş
Görmemiş gerçeği , uykuya dalmışım .



Nefis bin bir başlı , sanki ejderha
Yutar çiğnemeden doymaz hiç gözü
Ben miyim suçlusu , nefsim mi yoksa ?
Söz verdim kaç kere , tutamadım sözü .



İçimde bir hüzün , yüzümde sille
Kemirir kurt gibi derinden beni
Fırtınalar kopar , her gün içimde
Silinmez yüzümden sillenin izi .



Görünüşü güzel içi çürümüş
Bir meyva düşünün nasıldır sizce?
Aldatır görünüş , ah o görünüş
Görülmez göz ile , inerde perde .



Güvelenmiş bulgur tanesi gibi ...
Günlenip güneşte yerine konsam
Zamanda eriyen , yorgun gölgemi
Ayırsam ruhumdan bedensiz kalsam.






( 2008 )