Onlar ölmeseydi, biz belkide hiç doğmayacaktık,
Gökyüzünü göremeyecek, nefes almayacaktık,
Bir yudum su içemeyecek, yemek tatmayacaktık,
Sevgi nedir bilemeyecek, aşık olmayacaktık,
Ruhunuz şad olsun isimsiz Çanakkale Erleri,
Asla unutmadık, duayla anıyoruz sizleri…

Medreseli çocuklar vardı, bıyıkları çıkmamış,
Kalem tutan elleri meğerse silah tutacakmış,
Simsiyah saçlara, kurbanlık, diye kına yakılmış,
Şehit düşmüşler, bedenleri al kanlara bulanmış,
Ruhunuz şad olsun isimsiz Çanakkale Erleri,
Asla unutmadık, duayla anıyoruz sizleri…

Tıbbiyeli delikanlılar çok çalışacaklardı,
Nice nice hastalıklara çare bulacaklardı,
Gariplerin dertlerine derman arayacaklardı,
Tabip olmadılar, çünkü şehit olacaklardı,
Ruhunuz şad olsun isimsiz Çanakkale Erleri,
Asla unutmadık, duayla anıyoruz sizleri…

Anadolunun bağrından kopan yiğitler geldiler,
Şehirli, kasabalı da vardı, çoğu köylüydüler,
Üç-beş gün içerisinde çarçabuk eğitildiler,
Kahramanca savaşıp, vatan için can verdiler,
Ruhunuz şad olsun isimsiz Çanakkale Erleri,
Asla unutmadık, duayla anıyoruz sizleri…

Sözün özü, vatan, millet, din, iman tehlikedeydi,
Ya canlar verilecek yahut hürriyet gidecekti,
Hürriyetsiz yaşamayı ecdat kabul etmedi,
Bu imanın eseri, Çanakkale geçilemedi,
Ruhunuz şad olsun isimsiz Çanakkale Erleri,
Asla unutmadık, duayla anıyoruz sizleri…

Yusuf Akkaya