Ruhumdaki saklanma odalarına vurdu kış güneşi
Kuşkulu hançerlerin kabzası yüreğimi deldi geçti
Dönek sevda devrindeyim, avucumda ter tükendi
Eflatun bir gök altındayım, hüznün şiirleri bitmedi.

Işıklar tünüyor yorgun gözlerime, bülbülüm dalsız
Yağmurlar birikiyor şakaklarımda, göğsüm yarsız
Eskimiş zamanlar, derinlere saklanmış şimdi anlar
Dalgalı gönlümdeki yokluğunu söyle yar, ne saklar.

Suskulu bir düşünüşün rahlesinde dudaklarım üşür
Ansız krizlerin yorgun damarları düşlerle büzüşür
Kırık camlar birikir yapılarımızda, hüzne dökülür
Sızılı bir ummandır hayat, koptukça birbirine dikilir.

Sökülmez öfkemin karanlığında diz çökerim kendime
Boşlukta bir pusula adın, uzandıkça yanarım derdime
Talanlanmış sevinçlerim, bayramlar gelmiş, ah neyime
Ruhum bekleyiş odalarında komalık, dert inmiş derine.

Dönüşsüz yolların terkisindeyim, erişilmez düşler taşıdım
Üşüdükçe yüreğim, aşkı en merhametsiz çöllerden aşırdım
Büyüdü hücremdeki büyülü güller, gelmeyişlerine şaşırdım
Bir yalan dünya masalıymış hayat, yaşadıkça farkına vardım.

Selahattin Yetgin