Değmesin acılar, gönül telime,
Güllerime, ayrık otlar saldırır.
Görüsen üzülme, garip halime,
Bünyem alışıktır, derdi kaldırır.

Alıştırdın beni, çekilmez derde,
Hatıran duruyor, gittiğin yerde,
Yüreğime çektin, bir kara perde,
Kederin ruhumu, derin daldırır.

Kalp kuşu kafeste, kanat çırpıyor,
Hüzün uzaklardan, gözün kırpıyor,
Hasret katlanıyor, gün,gün artıyor,
Baharlarda gonca, gülü soldurur.

Söyle, hayalmisin, yoksa düşmüsün?
Dostluklarda ayak, kinde başmısın?
Sevgisiz kalplerde, kara taşmısın?
Yürekleri yakar, saçlar yoldurur.

Bahar geçti gönül, yaprak döküyor,
Yürekleri kara, sevda yakıyor,
Bozuk bağda garip, bülbül şakıyor,
Feryat,figanları, arşı doldurur.

Felek sen zalimsin, desem de sana,
Hep kötü yüzünü, gösterdin bana,
Çok zulüm edersin, emanet cana,
Dert insanı iflah, etmez öldürür.

A. Kadir YALDIZKAYA