Bir ben var içimde, bana yabancı
Kendini arayan bu gözler kimin.
Kim bu bedenimde kalan kiracı
Beynimde kaynayan farazlar kimin.

Evvelinde nine değildi adım
Kim aynalardaki bu yaşlı kadın?
Doldu mu dostlarım yoksa mîâdım
Ömrümü peyleyen yapbozlar kimin.

Kapımı çalan yok, nerede herkes
Bir ben varım birde içimdeki ses
Güçlükle aldığım, verdiğim nefes
Ezaya doymayan marazlar kimin.

Hayat savaşında yenilmiş gibi
Ben miyim bu yorgun kalbin sahibi?
Her çizgi ömrümün gizli talibi
Alnıma sığmayan pürüzler kimin.

Saçlarım ak olmuş, emanet dişim
Tadı, tuzu yoktur ekmeğin, aşın
Koskoca dünyaya sığmıyor başım
Muhatap bulmayan bu nazlar kimin.

Böyle iki büklüm değildi belim
Suyumu içerken titriyor elim
Duymuyor kulağım, dönmüyor dilim
Secdesi olmayan namazlar kimin.

Hafızam silinmiş, bomboş dimağım
Geri dönmüş gibi sâbi’lik çağım
Dil derbeder, aklım hep darmadağın
Aklımı zorlayan avazlar kimin.

Var mıyım, yok muyum, gören bilen yok
Yalandanda olsa, yüze gülen yok
Yaşlılık yenmeyen ekşi bir koruk
Gönlümü harlayan alazlar kimin.

Kendime bed gelir, kendimin huyu
Uykularım kaçar her gece boyu
Seyreder gibiyim bir tiyatroyu
İçimi dağlayan bu sözler kimin.

Kışın ortasında yandırır beni
Ağustos ayında dondurur beni
Her gün başka türlü kandırır beni
Huzuru salmayan arazlar kimin.

Yolun sonundayım, en başındayım
Hesabım tutmuyor, kaç yaşındayım
Hayat sofrasında tükendi payım
Heybeme sığmayan molozlar kimin.

Yüzümü kapatmış, bedeni sarmış
Kimler hazırlayıp, ölçümü almış
Bu dünyada böyle libas mı varmış?
Tenimi sırlayan beyazlar kimin.

Her kul ödeyecek can denen borcu
Kaçınca tutulmaz bu ipin ucu
Bu yolculuk neden böyle yorucu
Tahtımı sallayan omuzlar kimin.

Nûriye Akyol /31/7/2021

USTA KALEMLERDEN DAMLAYAN GÖNÜL İNCİLERİ:

Nerde sevdiklerim-arkadaşlarım.
Yaparım-bozarım ,yine başlarım.
Kırış kırış çehrem ,düşer kaşlarım.
Ayarlanabilir bu baston kimin?
.........Neneh (Emine Balı Oğuz)

Çocukça halimin bitmez nazımdan
İliklerime vuran yaş ayazından
Dökülür ağıtlar ömür sazından
Tellerine vuran parmaklar kimin.
...........Suphi sekü

Tükenmez sanılan yıllar tükendi
Aşılmaz denilen yollar tükendi
Yangınım son buldu küller tükendi
İçimi üşüten ayazlar kimin.
.......Şentürk Dursun

Baktım ki geriye,çok uzunmuş yol,
Bükülmüş bacaklar,incecikmiş kol,
Durmuş hiç ses vermez,bedendeki sol,
Kim durdu duaya,niyaz’lar kimin.
......Tuğal KÖSEMEN

Görsel alıntıdır