Haydi oturalım bir köşe masaya
Bir şiir yazalım,biraz senden biraz benden
İçine biraz acı,biraz tatlı,biraz da hüzün katalım
Adı da özlem olur,ayrılık olur kaybediş olur
Ne fark eder ki,sitem olur,ölüm olur...
Sen beni,ben seni bu kentin solaklarında tanıdım
Bazı geceler vedalaşırken,şarkılar söylerdik
Karasu sahili bizim mekanımız olurdu
Güneşin batışını seyrederken kendimizi dinlerdik
Birini üzgün görsek hüzünlenirdik
Uykusuz kalınca, bir tek atardık kadehlerden
Duygularımız canlanır,ruhumuz okşanırdı
Hüzne bulanırdı geceler,güneş doğmaz olurdu
Sahipsiz düşünceler dolaşıp dururdu etrafımızda
Yine de dimdik dururdukbaş eğmezdik acılara
Şimdi ne oldu da sır olduk yağmur taneleri gibi
Kendimize cezanın en ağırını verdik
Gecelerin siyahına karıştı endişelerimiz
Son kelime adın oldu beynime kazıdığım
Doğrumuydu yaptığımız, yalnızlıkla dost olduk
Karanlığa mahkum ettik birbirimizi
Herkes kendi yaralarını kendi sardı
Oysa ki,sevgi aşk vazgeçilmez di yüreğimizde
Bu düşüncelerle yaşam sürdürdük
Geçmişin ayak izleri kazınmıştı yollara
Nerelerden nelerle geldik
Şimdi ben yaşamın gaddarlığı ile karşı karşıyayım
Kaçıncı kez yüzleştim düşüncelerimle
Ben artık şiirlerimi sensiz yazıyorum
Dişlerimi sıkar oşdum hıçkırırmen
Elimde ki kadehi sıkarken parçalandı ellerim
Ne çok afedilmez isteklerim var değil mi
Köşe bucak kaçıp,yönümü çizmek
İnsanlardan kurtulup sakin bir yerde
Tek başıma yaşamak istiyorum
YEŞİLIRMAK