Sen yaşayacaksın

Zaman erirken zalimce taş duvarlarda,
Kara trenler çalarken düdüğünü,
Acılar saplanırken bir bir yüreğime,
Ne yalanlar söyledim, gözlerine bakarak...
İnanmak istedim, inandırmak istedim.
Sönmeyen umutlarımın son çığlığında.
Mucize dileklerimin boşluğunda,
Sıkışsa, ağlasa, yansa da kalbim,
Bir damla yaş akmadı gözlerimden...
Sadece eridik yüreklerimizde,
Binlerce kez yaşadık,
İçimize kazılı o güzel anıları,
Hüzünler ektik kalplerimize,
Susarak sessizce...

Her şey güzel olacaktı,
Yeniden koşacaktık hayata.
Ne aylar, ne mevsimler,
Ne yıllar geçecekti ,
Ne şarkılar söyleyecektik birlikte yine.
Nakış nakış işlesem de o yalanları,
İlmekler tutmadı,
Dilekler olmadı, olamadı.
Can parem sen şimdi bambaşka bir alemde tek başına,
Bense kederler içinde paramparça...

Hiçbir dil, hiçbir söz seni anlatamaz ki;
Evimizin kırmızı gülüydün.
Misler gibi kokardın,
Dört duvarlar içinde.
Kanatların hep vardı,
Beyaz bir kelebek gibi,
Nasıl da uçardın, konardın güzelliklere...
Nasıl da şakırdın kuşlar gibi.
Sesin ışıltılı, tınısı sevgi,
Elinde sihirli değneğin
bir iyilik perisi,
Nice hayatlara dokundun menfaatsiz,
Ne çok sevdin derinden karşılıksız,
Kalpler sırça bir köşktü, bilirdin,
Kırılsan da kırmazdın hiç kimseyi...
Binlerce gönüle girdin,
Yaşadın, oralarda...

Şimdi sen canparem,
Sonsuzluk denizine,
Hızla karışmaktasın.
Bulutlara koşacak,
Yağmurla yağacaksın.
Her bir damlan aşk olacak,
Toprağa karışacak,
Çiçekler açacak
Can olacak, Canan kalacaksın
Sen yaşayacaksın...