Muazzam bir yalnızlık yaşıyorum...

Hiç olmadığım kadar yorgun
Hiç olmadığım kadar kırgın
Ve konuşurken seni duymayacak kadar dalgın

Muazzam bir yalnızlık yaşıyorum...

Bekçisi olmayan bir deniz feneri misal
Bir okyanus kıyısında unutulmuş
Azgın dalgalardan dayak yiyen
Nasıl bir kördüğüm nasıl bir visal

Muazzam bir yalnızlık yaşıyorum...

Öyle ki unutulmuş, geçmişe dair ne varsa
Kaç defa kırıldım
Kaç defa savruldum
Kaç defa yenildim bu hayata

Şimdi siperler kazdım etrafıma
Kalem var artık fethi mümkün olmayan
Burçların da dalgalanan, hissizlik sancağım...

Muazzam bir yalnızlık yaşıyorum...

Ne ruhumda fırtınalar kopuyor artık
Ne kalbimde kuş sesleri var
Hayallerimde eskidi her yeri yırtık
Umutlar karaladığım defterler gibi


İşte öyle dostum
Muazzam bir yalnızlık yaşıyorum....

İçinde hasret özlem barındırmayan
Yitik bir zaman mefhumu
Üstüme sinen bir sessizlik senfonisi
Kıyamet kopsa dedikleri..

Öyle muazzam
Öyle muazzam bir yalnızlık....