Gecenin karanlığını yorgan edip çekmişsin gözlerine ,
Acaba üşümesin diye mi yoksa görmesin diyemi perdeliyorsun?
Alıştım artık alışkanlıklarına,
Kendince bazı şeyleri erteliyor, üteliyorsun.
Oysa beni ihmal kalbine inkar, hayata israf ediyorsun,
Söylesene ;
Ölüm geldi,geliyor,
Buna ne diyorsun?
Umursamayıp yok mu sayıyorsun?
Yaşadıklarından ders çıkarayım derken,
Yavaş,yavaş  kayıyorsun.
Ne kaydığını görebiliyorsun,
Nede karanlıklara sebebiyet verdiğini.
Bilmiyor,
Duymuyor,
Görmüyor musun?
Hiçbir zaman olmadin bari son bir kere yetiş bak geç kalıyorsun.
Yahu yazdım seni  olmadı ,
Sevdim seni inanmadın,
Sustum dayanmadım.
Kendi kendime yandım,yandim,
Gönül delhizlerimi binbir hançerle dağladım,
Sen görme diye kimi gün kime gece kuytu köşelerde ağladım.
Arşa yükselen feryadımla dualarımı umutlarıma bağladım.
Sen tatlı uykunu çekerken ,
Ben kaç geceyi uykusuz sabahladım.
Geç kalıyorsun yine,
Hatırında yoktur belkide ,
Ben yine hatırladım yetiş bak bu son satırlarım...

Kadir TURGUT