İnsan kendini bilebilseydi...

Anlayanlardan ve farkında olmamız gerekenleri fark edebilenlerden olmak duası ve umudu ile...Allah hepimize nasip etsin inşallah.

Derin gaflet uykularındayız. Gaflet uykusunun en kötü yanlarından biri de; uyuduğumuzun farkında olmamak ve kendimizi uyanık zannetmek. Zaten bu zan' lar da en zarar gördüğümüz konulardan biri.

Nefsimizin hevesleri ve yaptıkça daha da büyüyen istekleri peşinde koşuşturma ile geçiyor hayatlar... Tükeniyor zamanlar.
İnsan ancak sona yaklaştığını hissettiği zaman anlıyor bazı şeyleri. O zaman, içinde kıvranıp duran bir pişmanlık kaplıyor her yerini.

Asıl yapılması gerekenleri ne kadar çok ertelediğini düşünüyor sonra. Ve ona verilmiş zamanı nasıl boş işlerle israf ettiğini.

Şiir o kadar etkili ve güzel ifade etmiş ki söylenmesi gerekenleri.
Bunlar hiç unutulmaması hatta aklımızdan hiç çıkmaması gereken şeyler.

Buraya her gelişimde ve her şiir okumanın ardından düşünerek çıkıyorum bu sayfadan.
Ve dualarla ...bu şiirleri yazan ve insanlara fark etmeleri için bir çok kıymetli sözler söyleyen kıymetli Şair 'e dualarla.
Allah razı olsun.

Ve şiire ses olan Erbil beye de teşekkür etmek istiyorum. Gerek video, gerek seslendirme çok güzel ve bir o kadar etkili. Kendisinin de emeklerine sağlık.


Mecit bey esenlikler diliyorum.
Anlam dolu şiir için de içtenlikle tebrikler.
Var olun.

Saygılarımla

"Anladım" Şiirinizi ve de seslendirmesini hazla okudum,dinledim Sevgili Mecit'çiğim. Ancak bu anlayışı erken bulanların ulaştığı hikmeti de doğrusu büyük bir şevkle ve duyarlılıkla karşıladım. Rab'bimden insanları tez elden bu anlayışa kavuşturmasını dilerken, o günlere kadar yapagelinen hata, günah ve küfürlerden de cümlemizi bağışlamasını yürekten dilediğimi de ifade etmek isterim. Değerli şiirinizi gönülden tebrik ediyor, sağlık, huzur duâlarımla gözlerinizden öpüyorum. Allah'a emanet kalın. (Aksakal)

Öyle güzel ve anlamlıydı ki, hayranlıkla okudum...

Değerli kaleminize içten tebriklerimle, selamlar.

Bu güzel şiirin için kutlar,
Selam ve sevgilerimi sunarım.

Kaldı işte çaýımız bardakta çocukluğumuz sokaklarda mutluluğumuz kursağımizda
sevdiklerimize bazen uzak bazen yakın ğülüşümüz fotoraflarda anılarda

Ne aldık ne verdik
Bazen Kalp kırdiık
Bazrn gönül aldık
Vicdanımızla yaşadık

Töbelerle rahatladık sığınip
Belkide kandırdik kendimizi yine kendi benciliğime mifer için
Hatalarımız dedik insanız dedik mükemel değiliz diyip avutuk
İçimizdeki iyilik mutluluk hislerini bencilce tüketik

Akıbet hırs ile bastığım yerde
Dar bir çukur... soğuk taşmış... anladım.

Son demde anladık
belkide caresizce son demliğin sarhoşluğuyla anladık

Sorgulatan şiire bin duayla üstadım
Ne mutlu size donanımlı bilginize anlatımıniza

Saygılar




Larmina tarafından 18.2.2024 11:00:33 zamanında düzenlenmiştir.

siz o pak alnınızın akıyla ter döküp
uğraşlarınızı boş telaş görüyorsanız
bugün imanlı görünenlerin tüyü
bitmedik yetimlerin ve
devlet hazinesini hamutuyla yutanların
telaşı ne olabilir ki diye çok düşündüm
fakat bir karara varamadım.
titredim şiirinizden sonra
ne verirsen ver Rabbim dedim az olsun
götüremeyeceğim mal değil mi
az olsun, temiz olsun yeter ki
huzuruna gönlü zengin
biri olarak varmayı nasip et inanan halis kullarına.
bir de kıdım kıdım Erbil zemzemi çekerken bağımlı mı olduk ne?
gönül dolusu tebrikler, selam ve saygılar sunuyorum...

halilşakir tarafından 18.2.2024 10:31:35 zamanında düzenlenmiştir.